Ondersteunen. Vormgeven. Teruggeven.

Ik spring in waar het nodig is. Dat kan gaan om het draaien van diensten bij personeelstekort, maar ook om grotere opdrachten of projecten. Denk aan achterstanden in ondersteuningsplannen, ondersteuning van teams die niet lekker lopen, praktische hulp bij complexe casuïstiek of individuele begeleiding. Kort gezegd: doen wat nodig is.

Altijd met één doel: ondersteunen, vormgeven en weer teruggeven.

Waarnemen.
Wat zie ik? Wat hoor ik? Wat voel ik? Wat gebeurt er?
Mijn mening doet er niet toe. Het gaat om observeren, zonder oordeel. Met een open blik stap ik een situatie binnen. Onbevangen. Onbevooroordeeld.

Aansluiten.
Verbinding maken is de basis. Aansluiten bij de ander vraagt om luisteren en voelen wat iemand nodig heeft. Wat vind jij belangrijk? Hoe wil jij dat het gaat? Wat wil jij bereiken? Wat is jouw drijfveer?
De ondersteuning sluit altijd aan bij de eigen mogelijkheden van mensen. Zoveel mogelijk in kansen en zelfredzaamheid, ondanks eventuele beperkingen door ziekte, lichamelijke of mentale klachten.

Toevoegen.
Toevoegen begint al op het moment dat je binnenkomt. Klop je aan? Bel je aan? Spreek je iemand in dialect aan of niet? Alles wat je doet of zegt voegt iets toe. Vanuit wie jij bent. Vanuit aandacht en respect.
En uiteindelijk gaat het om helderheid creëren. Richting geven. Praktisch ondersteunen. Doen wat nodig is.

“Wanneer we niet meer in staat zijn onze omgeving te veranderen, worden we uitgedaagd om onszelf te veranderen”

Juist in de zorg is verandering soms onvermijdelijk. Daarom help ik mensen niet alleen om naar hun omgeving te kijken, maar ook naar hun eigen kracht en mogelijkheden. Zodat ze zelf weer verder kunnen.